Στην Οδησσό ...

μια μνήμη από την κρουαζιέρα-συνέδριο ( Νοέμβριος 1994 )
των Ευρωπαίων Συγγραφέων στα «κύματα τριών θαλασσών» *

Ήταν η πρώτη 'μέρα μας, στην Οδησσό. Την περάσαμε με περιήγηση στα πιο ενδιαφέροντα μέρη αυτής της τόσο όμορφης πόλης και το απόγευμα πια η τελευταία επίσκεψή μας ήταν στη φημισμένη της Όπερα. Από 'κει, αφήνοντας τα ψώνια μας στα πούλμαν, αρχίσαμε να βαδίζουμε. μέσα από το μεγάλο πάρκο, με κατεύθυνση ένα γειτονικό κτίριο θεατρικών παραστάσεων και εκδηλώσεων όπου, σύμφωνα με το πρόγραμμα, θα παρακολουθούσαμε μια εορταστική εκδήλωση με τοπικά-ουκρανικά μπαλέτα, παρουσιασμένη ειδικά και τιμητικά για 'μας σαν «καλωσόρισμα», μαζί κι...αποχαιρετισμό !
Διασχίζαμε το πάρκο περιτριγυρισμένοι από τις πολυάριθμες προτομές του, έτσι που, μες στο σούρουπο και την ομίχλη, είχαμε την αίσθηση πως προχωρούσαν κι αυτές μαζί μας - θαρρείς και μας συνόδευαν...Κάποια στιγμή μια μικρή ομάδα, κάπου έξη από 'μας - αν τους θυμάμαι καλά : ο Θανάσης Βαλτινός, ο Αναστάσης Βιστωνίτης, ο Δημήτρης Καλοκύρης, ο Αντώνης Σουρούνης κι εγώ, σταθήκαμε για δευτερόλεπτα, κι η Κατερίνα ( Αγγελάκη-Ρούκ ) με μία «ξένη» λίγο προπορευόμενες ... Ρωτάμε λοιπόν τον Βαλτινό που είχε σκύψει να διαβάσει το όνομα σε ένα «μπούστο», ποιόν αναπαριστά Ακολούθησε μια «αξέχαστη» συνομιλία...
- Του Πούσκιν ! Το γράφει εδώ : Alexander Pushkin ! φωνάζει δυνατά ο Θανάσης.
- Α ! ... συνάδελφος λοιπόν...απαντά με «ατάκα» ( πάντα ! ) ο Δημήτρης.
Και τότε - από μπροστά, χωρίς να γυρίσει να μας κοιτάξει, ακούμε την Κατερίνα, με τη γνωστή χαρακτηριστική-βραχνή φωνή της, να..."καρφώνει" :
- Αν εσύ είσαι συνάδελφος του Πούσκιν...τότε εγώ πρέπει να είμαι της Μπριζίτ Μπαρντό !...
Πολύ δύσκολα θα μπορούσα να σκεφθώ ανάλογο παράδειγμα τόσο υψηλής ποιότητας χιούμορ και αυτοσαρκασμού. Από 'κείνη τη στιγμή την ερωτεύτηκα την Κατερίνα, αν και δεν της το 'ξομολογήθηκα ! Ωστόσο, είναι αρκετά διορατική και υποπτεύομαι πως το' χει καταλάβει !

Ανακαλώ μνήμες και φίλους που έφυγαν απ' τη μεγάλη μας «οικογένεια»... Την Αλόη ( Σιδέρη ), τον Κωστή ( Μοσκώφ ), τον Αλεξέι - A.Zverev, τον Τζαν ( Cαn Yücel ) ...
Έχω ακόμα μπροστά στα μάτια μου τον Αντώνη Σαμαράκη, να με κρατά σφιχτά απ' το μπράτσο, λίγα βήματα πριν το ηλεκτρονικό κοντρόλ, στο τελωνείο του λιμανιού : «Θέμη, εξήγησέ τους, σε παρακαλώ κι εσύ, πώς έχω βηματοδότη και αν περάσω από' δω μέσα...θα σταματήσει και...θα 'ρθει το τέλος !»
...
Το τέλος πάντα έρχεται, Αντώνη, όπου κι αν βρίσκεσαι ... Ατέλειωτη και ανεξάντλητη είναι η Ιδέα...όπως αυτή που 'ξεγεννήσαμε 'κείνο το Νοέμβρη του1994, πάνω σε μια..."παγκόσμια αναγέννηση".    ( στο κρουαζιερόπλοιο ... "World renaissance" )   

                                                                                          Θέμης Λιβεριάδης - μέλος του " Three Seas' Waves " council
                                                                                         --------------------------------------------------------------------------------------------
                                                                                         * 2006, στον επετειακό τόμο για την 10ετία από την ίδρυση

                                                                                           του Διεθνούς Κέντρου Λογοτεχνών των «Τριών Θαλασσών»