Ενημερωτικό σημείωμα - 1

Αγαπητοί φίλοι

από μικρός είχα και πρέπει να παραδεχθώ ( με την μαζοχιστική ειλικρίνεια που με διακρίνει ) πως διατήρησα αρκετά ... ενδιαφέροντα ελαττώματα και «κακές» συνήθειες. Όταν – ας πούμε, παλιά, μου έρχονταν ξαφνικά και απρόσκλητα φίλοι δεν πήγαινα στο μπακάλικο, ή στη «μικρή γωνιά» της γειτονιάς μου να πάρω ετοιματζίδικη ταραμοσαλάτα ή τζατζίκι κλπ αλλά καθόμουν και τα έφτιαχνα μόνος ... «Μερακλής» , ας πούμε !
Αυτό το «σύνδρομο» με ... παρέσυρε πολύ αργότερα στο να «στήσω» ένα «ιδιωματικό» εστιατόριο ... στα μέτρα μου !
Ο χαρακτηρισμός «ιδιωματικό» είναι απόλυτα κυριολεκτικός γιατί ακριβώς η ιδιαιτερότητα του «Ραγιά» ( όπως το ονόμασα ) ήταν ότι τόσο το περιβάλλον του, όσο κυρίως η ποικιλία αλλά και η ποιότητα των «προϊόντων» του. ήταν για κάθε γούστο και κάθε πορτοφόλι. Και δίνω ένα απλό παράδειγμα για να γίνω κατανοητός.
Όλους μας αρέσει λχ μια ταβέρνα ( ένα «στέκι» ) διότι κάνει ας πούμε ωραία «ψητά» ή έχει – συνήθως καλή ρετσίνα ή κοκκινέλι ... Όταν όμως φάμε και πιούμε και τα πούμε, «μας έρθει» λ. χ να τελειώσουμε με ένα καλό γλυκό ή ένα espresso, ή μια grappa ( για την χώνεψη ) ... το πολύ-πολύ να μας φέρουν ή να μας κεράσουν ένα μήλο με κανέλλα ή κανένα χαλβά του...μπακάλη. Ε !... στο Ραγιά εκτός του ότι μπορούσε κάποιος να φάει και αμελέτητα και ... «μελετημένα» δηλαδή και μαγειρευτά-παραδοσιακά και μεζέδες, αλλά και φίνα «δυτικά»πιάτα στο τέλος μπορούσες να πιεις όλων των ειδών τους καφέδες μέχρι TΟΝ ... original Irish coffee, γκράπες, ρακιά, λικέρ, αποστάγματα και από γλυκά ... μέχρι και προφιτερόλ με φρεσκοψημένα-κρατσανιστά σου και από 'πάνω ζεστή σοκολάτα. Δηλαδή ένα μαγαζί που ήταν σαν...πολλά «σε ένα». Κάτι σαν «κουτούκι» και «κυριλέ» μαζί ! Που μπορούσες να φας και «έτσι» κι αλλιώς κι αλλιώτικα και να πληρώσεις-ανάλογα από 1.000 μέχρι 10.000 δραχμές ( τότε ) το άτομο...
Ο Ραγιάς λοιπόν ιδρύθηκε τον Αύγουστο του 1980, λειτούργησε για δυόμιση περίπου χρόνια στο Ασβεστοχώρι και στη συνέχεια εγκαταστάθηκε στο κέντρο, στην «καρδιά» της Θεσσαλονίκης ( στη συμβολή της πλατείας Αριστοτέλους με την παλιά παραλία, στο Νο 13 της Λεωφόρου Νίκης ) μέχρι τον Δεκέμβριο του 1996 οπότε «έκλεισε τον κύκλο» του και τον...έκλεισα.
Σ' αυτήν την περίοδο είχα καλές και κακές στιγμές, έζησα σπάνια βιώματα, απέκτησα «δόξα» αλλά και...χρέη. Για τον «Ραγιά» μέχρι και πριν λίγα χρόνια είχα κατά νου να γράψω ένα βιβλίο-ντοκουμέντο αλλά λίγο η...τεμπελιά μου, λίγο κάποια ( υπερβολική ίσως και λανθασμένη ) αίσθηση του «μάταιου», και κάποιες άλλες-ας πούμε : προτεραιότητες, δεν μου το επέτρεψαν και τώρα πια μάλλον δεν έχει νόημα...
Ωστόσο μέσα από αυτήν την ιστοσελίδα ( που κατά βάση είναι καθαρόαιμα συγγραφική και λογοτεχνική ), και ειδικότερα στην παρούσα ενότητα που την ονόμασα «γαστρονομία» θα προσπαθήσω να βάλω ( πιλοτικά, δηλαδή σιγά-σιγά και τμηματικά ) και μια «περίληψη»-ας πούμε, του βιβλίου που ήθελα να γράψω για τον «Ραγιά» αλλά και συνταγές, και αρκετά «ντοκουμέντα» από αυτά τα 16 χρόνια της ... ζωής μου και του... δικού του «κύκλου».
Προς το παρόν, μ' αυτό το σημείωμα, θέλησα να σας ενημερώσω γενικά και να διευκρινίσω πως όσα κείμενα κλπ είναι ( ή νομίζω πως είναι «έτοιμα») θα καταχωρηθούνε «ατάκτως» και «όπως-όπως», αλλά σταδιακά θα μπούνε πιστεύω σε κάποια σειρά και «τάξη».

                                                                                                                                                                                               Θέμης Λιβεριάδης