Ideal : κυριολεξία και μεταφορά

Ο Θέμης Λιβεριάδης γράφει ( στο ΟΚΛΑΔΟΝ )

Ideal ( Ιντεάλ ) και ... πάσης Ελλάδος !

Είχα πει να μην ξαναγράψω για γαστρονομικά και τα συναφή...Ίσως μια μέρα αξιωθώ να βγάλω ένα βιβλίο για το «Ραγιά» που θα τα «λέει όλα» και τέρμα.
Γιατί τα τελευταία χρόνια έπεσε πολλή «κουλτούρα» στο...τραπέζι μας. Από 'κει που τρώγαμε ωραία-ωραία τα φαγητά της «γιαγιάς», κι από κρασιά Νάουσσα Μπουτάρη, άντε με το ψάρι και καμιά... Σάντα Έλενα της Αχάια Κλάους ( sic ), ξαφνικά γίναμε...ευρωπαίοι. Εξεζητημένα πιάτα, εστιατόρια κατά 'δώ κατά 'κεί όπως τα σαλιγκάρια στη βροχή, με γαλλικές επωνυμίες - μήπως έτσι λειτουργήσει το «όποιος έχει το όνομα έχει και την χάριν» ;... Bagatelle, êntre-nous, chez-nous, rendez-vous, je reviens, clochard, abreuvoir κι όλα αυτά πλάι-πλάι στην καθ' ημάς brudalité ( που «επιμένει» ! ), όπως...ο τσέλιγκας, ο Καραϊσκάκης, το καραούλι, τα βλάχικα, η στάνη. Η απογείωση του νεοπλουτισμού με την...κουτσή Μαρία να έχει «άποψη» και να δοκιμάζει κρασιά σε κάβες...φαρμακείων.
Μην επεκταθώ όμως περισσότερο γιατί κι εσάς που με καταλαβαίνετε θα κουράσω, και τους «άλλους» θα στεναχωρήσω...
Χθες μεσημέρι λοιπόν, μια και θα παρέμενα όλη μέρα στο κέντρο της Αθήνας είπα να φάω «έξω»...Αυτήν τη συνήθεια την έχω κόψει τα τελευταία χρόνια για λόγους τόσον οικονομικούς όσο και ψυχολογικούς !...Και ξαφνικά θυμόμαστε από το «πουθενά» το «Ιντεάλ», στην Πανεπιστημίου. Είχα να πάω απ 'τη δεκαετία του 1970. Πρωτοπήγα πιτσιρικάς με τον πατέρα το...1949 !...Το είχε σαν Αθηναϊκό του «στέκι». Αυτό και, κάπου απέναντι, το «Πάνθεον» σαν πιο...βραδινό ! Μπαίνω λοιπόν με δέος και συγκίνηση στο «Ιντεάλ» όπως θα έμπαινα - αν «ζούσε» ακόμα, στο δικό μας «Όλυμπος-Νάουσα»... Και παθαίνω την... «πλάκα» μου. Απλός, ευχάριστος φωτισμός και διακόσμηση, καμιά...υποψία μουσικής, μεγάλα-άνετα τραπέζια με τραπεζομάντιλα λινά και πετσέτες που μοσχομύριζαν, σερβιτόροι «κάποιας» ηλικίας, με στολές «απ' τα παλιά», ευγενέστατοι και ταχύτατοι, φαγητά απλά-ξεκάθαρα διατυπωμένα, και στη γεύση το ένα καλύτερο από τ' άλλο... Και γύρω-γύρω άνθρωποι ευγενικοί, να μιλάνε ήρεμα και χαμηλόφωνα...Είχα μια περίεργη αίσθηση σα να έπαιζα σε ταινία «εποχής».
Θέλω να τελειώσω μ' ένα απόσπασμα από το «Γυρισμό» του Γιώργου Θέμελη :

«...Πνίξε τα σάπια καράβια και τα τέρατα...Και μπήξε μια φωνή – κράξε απ' τις πέντε ηπείρους του καιρού τους πεθαμένους ναρθούν...να σύρουν τις γυναίκες μες στα φαρδιά τους φορέματα, να μας γεννήσουν άλλη μια φορά σε βαθιά κρεβάτια – αληθινούς ! ...»

                                                                                                                                                 ( Ο Θέμης Λιβεριάδης είναι ποιητής - Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε. )