Διάπορος

                                                    Μνήμη του φίλου Çan Yücel

Όλο και πιο αργά το πλοίο
Σχίζει τούτη τη θάλασσα
Πηχτή σα γάζα στην πληγή
Η Πόλη γύρω μας
Ανάβει κιλοβάτ για μια ακόμα Νύχτα
Σπαραχτικά μας οδηγούνε ξένοι πλοηγοί
Να βγούμε έξω απ' τα στενά

Πατέρα φύγε απ' τη γέφυρα
Γκρίζα ομίχλη 'τύλιξε το Γαλατά
Έλα κοντά μου και
Να σκέπτεσαι ευχάριστα
Ρούμελη Χισάρ και 'Ξάστερο
Και Μπαλιουκλή και Σκούτερη
Κι εγώ στους ανθισμένους κήπους του
Με το ποδήλατο που μ' έδωσε η Ζωή
Δες με ισορροπώ ακόμα και τα καταφέρνω
Μας φωτογράφιζαν – θυμάσαι
Κρύβοντας από τότε το κεφάλι τους
Μέσα στις μαύρες τις κουκούλες
Εσένα στα ντουζένια σου
Κι εμένα το ζουζούνι σου
Κατρακυλάμε στεφανωμένοι χαμομήλια
Ματωμένες παπαρούνες
29 του Μάη στα 3541

Μόνο οι γλάροι πετούνε πιο χαμηλά
Από τους φόβους μου
Ας κατεβούμε τώρα
Δε θέλω όταν κλαίμε
Να μας βλέπει ο Τούρκος.