Αποκάλυψη

                                                      Μια υδραυλική ιστορία

Φίλοι παιδικοί
Όσοι με φτύσατε προτού κρυφτείτε
Χάρτινοι αντίπαλοι με ξύλινα σπαθιά
Εκείνο το σκυλί
Σας μίλησα γι' αυτό από παλιά
Αδέρφια που δεν σας αξιώθηκα
Μοναχοπαίδι στους αυνανισμούς και στο σκοτάδι Eγώ
'Κείνο το μαύρο το σκυλί
Που τάχα φύλαγε κοπάδι
Κι έλεγα θα με ξέσχιζε
Έτσι καθώς σηκώνονταν στα πίσω πόδια
Κι αγριεμένο μύριζε το φόβο μου
Ε λοιπόν
Όλα αυτά τα χρόνια που γυμνώθηκα μπροστά σας
Λούφαξε ίσως
Σκόρπισε ή στέγνωσε σαν τύψη
Τώρα όμως που 'ξέμεινα μονάχος στο βουνό
Κι ο Άγιός μου ανελέητα παρατημένος στο σκοτάδι
Λυπήθηκα για 'τούτη την κατάντια του
Και ρώτησα τη Μάνα Γης
Σκύβοντας πάνω στα σιφόν δαπέδου
- Ούτε ακούει πια ;
- Ούτε βλέπει ;
- Δε θέλει πια να με χυμήξει ;

Πλάσμα που απολίθωσε η αγωνία
Έμβρυο διαχρονικό
Ήρεμα διπλωμένο σα νεφρό
Στ' αυριανά μου κόπρανα τα ματωμένα
Λίγο προτού τραβήξω το νερό.

Παλιός Παντελεήμονας Πιερίας,
στον εξ' ίσου σκληρό Απρίλη του '95